اختیار معامله، قراردادی است که در آن خریدار قرارداد این حق (و نه الزام) را دارد که مقدار معینی از دارایی مشخص شده در قرارداد را با قیمت معین و در زمانی مشخص بخرد یا بفروشد. یک قرارداد اختیار معامله از نظر بازدهی می‌تواند در یکی از سه وضعیت زیر باشد:

1. اختیار معامله در سود (In The Money):

یک قرارداد اختیار خرید را در سود (ITM) می‌نامیم هرگاه قیمت نقدی دارایی پایه بیشتر از قیمت اعمال آن باشد. به بیان دیگر سرمایه‌گذار می‌تواند با اعمال اختیار خود، دارایی را با قیمت پایین‌تری خریداری نموده و در بازار به قیمت بیشتری بفروشد.

یک قرارداد اختیار فروش را در سود (ITM) می‌نامیم هرگاه قیمت نقدی دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال آن باشد. به بیان دیگر سرمایه‌گذار می‌تواند با اعمال اختیار خود، دارایی را با قیمتی بیش‌تر از آن‌چه در بازار معامله می‌شود به فروش رساند.

2.اختیار معامله بی‌تفاوت (At The Money):

یک قرارداد اختیار معامله را بی‌تفاوت (ATM) می‌نامیم هرگاه با اعمال آن سودی نصیب سرمایه‌گذار نشود. به عبارتی دیگر قیمت نقدی یک دارایی پایه برابر با قیمت اعمال اختیار معامله باشد. در این حالت برای سرمایه‌گذار فرقی نمی‌کند که دارایی خود را در بازار بصورت نقد معامله کند یا اینکه از اختیار معامله خود استفاده کند.

3.اختیار معامله در زیان (Out of The Money):

یک قرارداد اختیار خرید را در زیان (OTM) می‌نامیم هرگاه قیمت نقدی دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال آن باشد. همچنین یک قرارداد اختیار فروش را در زیان می‌نامیم هرگاه قیمت نقدی دارایی پایه بیشتر از قیمت اعمال آن باشد. به بیان دیگر در این حالت سرمایه‌گذار با اعمال اختیار خود زیان می‌بیند.

اگر بخواهیم به صورت خلاصه مطالب گفته شده را مرور کنیم، وضعیت بازدهی اختیار معامله‌ خرید و فروش، برای دارنده آن به شرح زیر خواهد بود: